علی سلیمانی بازیگر سینما و تلویزیون که این روزها با فیلم «تنگه ابوقریب» در سینماها حضور دارد، در گفتگو با خبرگزاری «حوزه»، گفت: من با تهیه‌کننده تنگه ابوقریب دوستی قدیمی دارم و به خوبی با داشته‌های هنری این سینماگر آشنایی دارم، برای همین می‌دانم وقتی تولید کاری را قبول می‌کند آن اثر حتماً از کیفیت لازم بهره برده، حضورم در ابوقریب نیز با این پیش زمینه شکل گرفت، البته می‌دانستم این کار بارها در تا آستانه ساخته شدن پیش رفته بود، اما هر بار به دلایلی تولید آن متوقف می‌شد، اما این بار با حمایت‌هایی سازمان‌هایی چون؛ موسسه فرهنگی هنری اوج این کار جلوی دوربین رفت تا یکی از افتخارات سینمای دفاع مقدس شکل بگیرد.

وی افزود: درباره این فیلم سینمایی بهتر است موضوعی را بیان کنم. در ابتدایی که نقش به من پیشنهاد شد آن را به خوبی درک نکردم، برای همین تنها به اتکا به داشته‌های حرفه‌ای کارگردان و تهیه‌کننده حاضر به حضور در آن شدم، اما وقتی در سر صحنه فیلمبرداری این کار حاضر شدم، دریافتم با یک اثر کاملاً حرفه‌ای طرف هستم، چون امکاناتی که در آن لحاظ شده بوده تا به حال من در هیچ کار دیگری ندیده بودم. برای مثال از امکانات رفاهی یاد می‌کنمريال زیرا به‌‌گونه‌ای بود که محیط دلچسب را برای عوامل فراهم آورده بود، برای همین طبیعی است تا بازیگر و دیگر عوامل، بهترین کیفیت کاری خود را در فیلم بروز دهند.

این بازیگر ادامه داد: قصه فیلم ابوقریب یکی از واقعیت‌های هشت سال دفاع مقدس است که تا به امروز کمتر مردم عادی آن را شنیده‌اند. بعد از قبول قعطنامه توسط ایران، عراق به ایران حمله کرد. این اتفاق به اندازه‌ای ناگهانی بود که اگر ایثار رزمندگان نبود ما امروز اتفاقات جدیدی را تجربه می‌کردیم. در این رویداد رزمندگان ما با امکانات بسیار کم در مقابل دشمن بعثی ایستادگی کردند و نگذاشتند آنها با گذاشتن از تنگه ابوقریب به هدف خود برسند. این  اتفاق را من یکی از افتخارات جنگ می‌دانم که به زیبایی در فیلم تنگه ابوقریب تصویر شد.

سلیمانی اضافه کرد: نکته مهم در اینجاست که کار انجام شده با بهترین کیفیت صورت گرفت، چون اگر فیلم همانند بسیاری از تولیدات دفاع مقدسی کیفیتی پایین داشت مردم از آنچه رخ داده بود، آگاه نمی‌شدند، چون آن را جدی نمی‌گرفتند، اما تنگه ابوقریب به گونه‌ای عمل کرد که مخاطبان زمان تماشای فیلم خود را در دل ماجرا حس می‌کردند و دقیقاً آن چه را می‌دیدند باور می‌کردند. درباره تیم بازیگران این فیلم هم باید بگویم که من تا به امروز چنین اتفاقی را در کمتر فیلمی دیده بودم که همه بازیگران با چنینی صمیمیتی به یکدیگر یاری رسانند. در این میان جواد عزتی، مهدی پاکدل، حمید رضا آذرنگ، امیر جدیدی و... با تمام وجودشان برای کار انرژی گذاشتند تا بتوانند به خوبی شخصیتی که ایفای آن را بر عهده داشتند روی پرده رود.

این بازیگر که خود اخیراً فیلم دفاع مقدسی «اشنوگل» را کارگردانی کرده، در پاسخ به این سوال که چرا وی در کارش  به چنین ظرفیتی دست پیدا نکرده است؟ گفت: بی‌انصافی است اگر بخواهیم تنگه ابوقریب را با اشنوگل مقایسه کنیم، چون این دو کار به هیچ وجه به لحاظ امکانات با هم برابری نمی‌کنند. ما در اشنوگل  برای کوچکترین وسیله با مشکل رو به رو بودیم، حال چگونه انتظار دارید این دو کار را با هم مقایسه کنیم، البته نمی‌خواهم کمبود امکانات را بهانه‌ای برای توجیه کارم کنم، چون معتقدم با توجه به بودجه‌ای که ما در اختیارمان بود، توانستیم فیلمی خوبی را تولید کنیم.

وی افزود: به گواه تماشاگران روایت اشنوگل تا به امروز در کمتر فیلم دفاع مقدسی دیده شده بود، همیشه در فیلم‌های دفاع مقدسی ما شاهد الگوهایی هستیم که بارها آنها را دیده‌ام، اما در اشنوگل برای معدود دفعات حرف‌هایی زده شد که تا به حال نظیر آن را نشنیده بودیم. این اتفاق به نظرم یکی از اتفاقات خوب سینماست که در تنگه ابوقریب هم شاهدش بودیم. در این فیلم دیگر حاجی و سید وجود نداشت، بلکه آنچه مد نظر قرار گرفته بود، شخصیت‌هایی حقیقی بوذدند که مخاطب می‌توانست آنها را باور کند.

سلیمانی درباره پرداخت‌های دینی در فیلم ابوقریب هم اظهار کرد: وقتی از نگاه غیر گلیشه‌ای ابوقریب حرف می‌زنم، بخشی از آن به توجهات دینی فیلم مربوط می‌شود. برای مثال وقتی ما صحنه نماز خواندن را در فیلم می‌بینیم آن سکانس بر اساس نیاز قصه شکل گرفته نه این‌که بدون دلیل در فیلم جا داده شده باشد. از این دست مثال‌ها بسیار است. مثالی دیگر سوالاتی است که در فیلم پرسیده می‌شود و ما تا به امروز کمتر به آن پاسخ داده‌ایم. این عدم توجه به ناگفته‌ها نیز برایمان هیچ فایده‌ای به همراه نداشته، حتی در مواقعی برای نسل جوان امروز شبهه به وجود آورده است.

وی در پایان گفت: حرف آخرم را اینگونه می‌زنم، اگر می‌خواهم نسل امروز بداند، چرا ما هشت سال جنگدیم و از خاکمان دفاع کردیم، باید آنچه گذشته را از زبان خودمان بشنوند والا بدخواهان این نظام و مردم به گونه‌ای دیگر آن را روایت خواهند کرد. در این میان نیز، سینمای قادر است نقش بسیار تعیین کننده ایفا کند.