به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه پنجاه و یکم سوره بقره پرداخته است.
«وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ» (بقره، 51)
ترجمه: و به یادآرید هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذاردیم (و او براى گرفتن فرمان هاى الهى به وعده گاه آمد) امّا شما پس از او گوساله پرست شدید و با این كار به خود ستم كردید.
پس از نجات بنى اسرائیل از چنگال فرعون، موسى مأموریت یافت تا براى دریافت نوشته هاىِ تورات مدت چهل روز قوم خود را ترك كند و به كوه طور برود، اما در همین مدت كوتاه، آزمایشى بزرگ براى بنى اسرائیل پیش آمد.
مردى نیرنگ باز به نام سامرى، از طلا و جواهراتِ مردم، مجسمه گوساله اى مى سازد كه صداى گاو از آن به گوش مى رسد و موجب تعجب و توجه مردم مى گردد. سامرى مردم را به پرستش این مجسمه طلایى و عجیب، دعوت مى كند و اكثریت مردم به او مى پیوندند.
آنان با این كار، هم به خود ستم كردند كه به جاى خدا، به سراغ گوساله رفتند و هم به موسى، رهبر و پیامبر خود ستم كردند كه براى نجات آنها از فرعونیان، سختى هاى بسیارى را تحمل كرد.
از این آیه مى آموزیم كه:
رهبران الهى نقش مهمى در هدایت و سعادت جامعه دارند. چهل روز دورىِ حضرت موسى، زمینه را براى منحرفان آماده كرد تا مردم را به گوساله پرستى بكشانند، اگر خداوند در طول تاریخ هیچ پیامبرى نمى فرستاد، چه مى شد؟.
