به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از قزوین، به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از قزوین، استان قزوین مهد علم و ادب و همواره از صدر اسلام تاکنون شهدای بسیاری را تقدیم نموده است که تاریخ خونبار شیعه گواهی صادقی بر آن می‌باشد و در مقطع حساس و تاریخی ۸ سال دفاع مقدس نیز حوزه علمیه قزوین مانند سایر حوزه‌های علمیه سراسر کشور طلاب و روحانیون زیادی را در قالب مبلّغ و رزمی به سراسر جبهه‌های نبرد اعزام کرد تا در کنار سراسر رزمندگان و با نثار خون خود تداوم بخش راه سرخ و ماندگار شهدای صدر اسلام تاکنون و موجب فخر اسلام و قرآن باشند
در این بخش با زندگینامه طلبه شهید محمد امامقلی بیگلو آشنا می‌شویم
طلبه شهید محمد امامقلی بیگلو در خرداد ماه ۱۳۴۷ در روستای خسروآباد از توابع شهرستان آوج در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود.
پدرش روحانی و امام جماعت مسجد روستا بود؛ از همان دوران کودکی به همراه پدر در مسجد حاضر می‌شد و به برکت همین حضور علاقه خاصی به اسلام و ائمه اطهار (ع) به ویژه حسین بن علی (ع) پیدا کرد.
تحصیلات ابتدایی را در روستای هرایین به اتمام رساند و دوره راهنمایی را در روستای خاکعلی از توابع آبیک آغاز کرد، ولی فوت پدر که حکم معلم و راهنما را برایش داشت سبب شد در سال دوم راهنمایی ترک تحصیل کرده و به عنوان نان آور خانواده مشغول فعالیت شود.
از آنجایی که علاقه مند به تحصیل در حوزه علمیه بود، راهی حوزه علمیه قزوین شد تا از نهر جاری فقاهت استفاده کرده و برای خدمت به اسلام و قرآن توانا و مهیا گردد.
ذهن مستعد و شخصیت ترقی خواه و روحیه بالای او سبب شد تا در سال ۱۳۶۰ از شهر قزوین به قم رفته و از محضر اساتید بزرگوار حوزه علمیه قم به خوشه چینی از خرمن پر محصول آل محمد (ص) مشغول شود
محمد حدود ۵ سال در حوزه علمیه تحصیل کرد و بعد از فراخوانی نیروهای جوان برای جهاد مقدس او نیز به این فراخوان لبیک گفت و لباس جهاد و رزم را در سن ۱۷ سالگی به تن کرد و راهی جبهه‌ها شد.
در دو مرحله راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و ۴ ماه در جبهه‌های غرب به دفاع از خاک اسلامی ایران پرداخت و سپس برای شرکت در عملیات غرور آفرین و افتخار آمیز کربلای ۵ راهی جبهه‌های جنوب شد.
محمد سرانجام هفتم بهمن سال ۱۳۶۵ به شهادت رسید.
وصیت شهید محمد امامقلی بیگلو به مادرش
مادرم تو باید پیش فاطمه زهرا (س) روسفید باشی و در روز محشر به فاطمه زهرا (س) بگو که ای فاطمه اهل کوفه به حسین تو لبیک نگفتند، اما پسر من ندای فرزند تو امام خمینی را لبیک گفت.
مادرم ای کوه استوار، ای شیردل، ای زینب زمان، برای من گریه مکن گریه کن، برای حسین فاطمه که با لب تشنه جان داد.
انتهای پیام /
